Weet u het nog? Die spotjes en de dringende oproep over het feit dat we met zijn allen moeten overstappen op groene energie? Zonne-energie, waterenergie, windenergie, warmte-energie, je-kunt-het-zo-gek-niet-verzinnen-of-het-is-groene-energie-energie. Het was de toekomst! Beter vroeger dan later moesten we erover. Dat die voorzieningen voor 80% opgingen aan Google-datacentra, dat deed er even niet toe. Overstappen, allemaal!
En waar moesten we dan vooral vanaf stappen? Van kolen. Van kernenergie waarbij iedereen het over eens was dat het kleinste risico op een Tsjernobylletje aan de Maas te groot was. En van gas. Nou ja, van het gas af bleek nogal voor wat plaatselijke opschudding te zorgen, maar toch.
Maar vanaf vandaag heeft de Europese Commissie bepaald dat aardgas en kernenergie ook groen zijn. Die horen nu ook bij de coole kids. Is er dan sinds gister baanbrekend onderzoek gekomen, waaruit bleek dat aardgas en kernenergie helemaal niet vervuilend of gevaarlijk zijn? Dat is het niet. Heeft Von der Leyen dan een visionaire droom gehad, waarin ze haar op gas rijdende Mini aan de horizon zag verdwijnen en badend in het zweet wakker werd, al exclamerend: ‘AMMENOOIT NIET!’? Hoewel plausibel, ook dat niet. Nee dames en heren: het geld is op.
Het geld is op? Ja, het geld is op. We hebben meer miljonairs dan ooit, maar niemand wil blijkbaar investeren in autonome energie. En dus moeten we, om te voorkomen dat we flink moeten lappen met zijn allen, de regels een beetje buigen.
Het klimaat blijkt alleen een probleem, zolang de voorraad van de centen strekt. Het spaarvarkentje is eindig, en wanneer het buikje leeg is, bestaat het klimaatprobleem ineens niet meer. Geen geld? Geen probleem! Letterlijk. Toch eigenaardig, want ik heb nog nooit een zak geld de fotosynthese zien toepassen. Laat staan de uitstoot verminderen.
Zo vluchtig als het geld verdwijnt, zo ook de noodzaak voor de energietransitie. Ja, ademen en gezond zijn is leuk, maar wie gaat dat dan allemaal wel niet betalen? Toen ik klein was, was het al alom bekend dat er een transitie moest komen. Al sinds de jaren 70 verdwijnen kolencentrales. Sinds de jaren 90 komen er amper kerncentrales bij. We weten het wel met zijn allen. Allang. Maar voor een spaarvarkentje met een lege maag begint een aardgasveldje in Groningen of een luikend Tsjernobylletje aan in Zeeland er ineens een stuk appetijtelijker uit te zien. Knorrende spaarvarkentjes met knorrende maagjes zijn niet zo kieskeurig meer.