De poppenkast. Wie is er niet groot mee geworden (in de 19e eeuw, dan welteverstaan). Ooit was het bekend als een uiting van satire, die diende om maatschappelijke problemen aan de kaak te stellen. Blijkbaar is sinds vorige week het concept van de poppenkast retro en is het met een gigantische comeback bezig. Het is weer hé-le-maal terug. Het is de knikkermania van de publieke omroep. RTL, in de persoon van John de Mol, heeft nog net niet de rechten gekocht en besloten Gerard Joling en Gordon tot presentators te maken. De Poppenkast met Geer en Goor. Met Geer en Goor, de Revue Door. John, als je dit leest: graag gedaan.
Demissionair Premier Rutte werd hard aangepakt voor jokken. En voor de brokken, die dat jokken achterliet. Daarom moet hij volgens een groot deel van de Tweede Kamerleden weg. Ook veel kiezers vonden het ‘not-done’, wat vadertje Mark had uitgespookt. D66-leider Kaag zei zelfs dat de wegen hier scheidden. Nou ja, misschien had ze het over een gang naar de wc, want politiek gezien lopen ze gearmd en met schrede passen over straat. Hoe meer je naar die debatten kijkt, hoe meer het weg heeft van een slechte soap, een kinderschoolplein of een datingshow. Of een poppenkast. ‘Die wil wel met die, maar eigenlijk niet met die!’. Of: ‘Ik wil die nooit meer zien!’, en dan zitten ze in de volgende aflevering toch gewoon weer lekker bij elkaar op schoot. Dat is uw parlement, dames en heren; pak uw popcorn en zak lekker onderuit in uw stoel.
Maar het hele spektakel leidde dan weer de aandacht af van veel diepere problemen. Alsof je naar zo’n illusionist zit te kijken, die weer iemand compleet voor het lapje houdt: ‘kijk in mijn ogen’ (lees: weg is je horloge). Een afleidingsmanoeuvre. In de achtergrond, achter de poppen, gebeurt van alles. Dat de VVD ineens, na 20 jaar van het blokkeren van verbeterde voorwaarden voor de werknemer, het minimum-loon op wil schroeven en een wezenlijke inhoudelijke koersverandering doorzet; je hoort er niemand over. Dat Rutte openlijk beweert dat hij vroeger voor een kleine overheid was en nu niet meer zo (terwijl zijn kiezers dat blijkbaar NIETS kan schelen, al hebben ze 12 jaar lang dus vóór een kleinere overheid gestemd, en nu ineens automatisch tégen), je hoort er niets over. De toeslagenaffaire, de uitkleding van de zorg waardoor er minder paraatheid was voor een crisis, de problemen met de vaccinatie en het WK in Qatar (wie hoor je er nu nog over?). Dat soort inhoudelijke zaken. Niets. Geen kritische vragen in het parlement. Geen kritische vragen van de media.
Het schouwspel is nu verworden tot; ‘Ja ik had iets over Omtzigt gezegd, en dat herinnerde ik me niet, en andere mensen ook niet, dus tsja ehh… sorry?’ Inhoudelijk, over wat de VVD dan bereikt c.q. niet bereikt heeft, je hebt er als kijker geen flauw idee van. En dat geldt voor alle partijen en hun standpunten. Waarom ‘links’ zo hard is afgestraft, ook geen idee. Waar is dan door de overheid in geïnvesteerd de afgelopen jaren? Al sla je me dood. Ik zou wel eens een onderzoek willen zien bij de mensen op straat of iemand dat überhaupt kan vertellen. Dat is ook niet zo gek als alle aandacht naar het spel in de voorgrond gaat. De media doen hun best de voorgrond zo mooi en interessant mogelijk te maken; wat kan mensen die achtergrond nou schelen.
Maar wat gebeurt daarachter nou eigenlijk dan? Wat gebeurt er nou met die handen die de poppen bewegen; wat is eigenlijk de fundering van die kast, die hem staande houdt? Poppenkasten zijn weer helemaal terug. Poppenkast Mania. Maar wat zit er nou toch achter die kast?